اسم ژاپن میاد، یـاد شکل و رنگ بوی این " گل محمدی "ها میوفتم . میدونم اصلا ارتباطی ندارند اما ذهن من یاد اون میوفته، یه آرامش عجیبی دارند. عقایدشون، سنت شـون و فرهنگشـون . من دوسشون دارم . بـوی زندگی داره بعضی از افسـانه هاشون، شاید این افسـانه ها فقط بخواد اُمیدواری بده، یا فقط یک عقیده فکری باشـه بی هیچ اساسی، البـته این غیرممکنـه، اونا قدرت کلام و باور میدونستنن که اینقدر قشنگ قصـه میبافتن راجع به همه چیز! مثلاً؛ 1.میگـن اگر دنبـال یه چیزی هرچقدر می
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت